Η λιμνοθάλασσα Κορισσίων αποτελεί τον μεγαλύτερο υδροβιότοπο της Κέρκυρας και ένα μοναδικό οικοσύστημα. Λίθινα εργαλεία που κατασκευάστηκαν με την τεχνική Levallois, του ανθρώπου του Νεάντερνταλ (Μέση Παλαιολιθική Εποχή, 130.000-40.000 χρόνια πριν), βρέθηκαν στη θέση Παλιαύλακο, δίπλα στη σημερινή μπούκα (τεχνητό δίαυλο) της λίμνης. Από τότε και στη διάρκεια μεταγενέστερων περιόδων, σε ένα αντίστοιχο υγροτοπικό περιβάλλον, οι άνθρωποι έζησαν και άφησαν σποραδικά ίχνη στον χερσαίο χώρο γύρω από τη λιμνοθάλασσα.

Η μετατροπή της αβαθούς λίμνης σε λιμνοθάλασσα με τη διάνοιξη διαύλου ανάγεται στους μεσαιωνικούς χρόνους, ενώ ιστορικά τεκμήρια μαρτυρούν τη μίσθωση τμημάτων της λίμνης για τη χρήση τους ως βιβαρίων (ιχθυοτροφείων), ήδη από τον 16^ο αι.

Έχει ενταχθεί στο Δίκτυο Natura 2000, για την προστασία της πλούσιας πανίδας και χλωρίδας. Στην περιοχή συνυπάρχουν διάφορα οικοσυστήματα: το κεδροδάσος, η λίμνη, οι αμμοθίνες, ενώ υπάρχουν εκατοντάδες είδη αυτοφυούς βλάστησης και εδώ βρίσκουν καταφύγιο πάνω από 120 είδη πουλιών.

Η λίμνη καλύπτει μία έκταση 9.000 στρεμμάτων περίπου, το νερό της είναι υφάλμυρο αφού συγκοινωνεί με τη θάλασσα μέσω ενός στενού ανοίγματος, το Τάγιο και βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα της παραλίας Χαλικούνα. Εκεί υπάρχουν δύο μικρά ισόγεια κτίσματα που αποτελούν τις αλιευτικές εγκαταστάσεις ψαράδων με τις χαρακτηριστικές βάρκες τους, τα κορίτο.