Η περιοχή του Πετριτή συνδέεται με το αρχαίο τοπωνύμιο Έγριπος (Εύριπος), από τις εκβολές του ποταμού που καταλήγει στη σημερινή παραλία. Τα κατάλοιπα μιας ρωμαϊκής κυκλικής κατασκευής εντός του σημερινού οικισμού δίνουν στοιχεία για την ιστορία της περιοχής στην αρχαιότητα. Στον Πετριτή αναγκάστηκαν να μετοικήσουν το 1970, λόγω κατολισθήσεων, 140 οικογένειες από το χωριό Κορακάδες, το λεγόμενο «παλιό χωριό».

Η πρώτη αναφορά σε οικισμό στον όρμο του Πετριτή με το τοπωνύμιο Έγριπος συναντάται κατά τη μεσαιωνική περίοδο, όταν το 1323 η Ανδηγαυική κυβέρνηση παραχωρεί την περιοχή στην ευγενή οικογένεια των Πετρετήν. Την προγονική οικία της οικογένειας στο χωριό αποτελούσε ένα τριώροφο αρχοντικό της Βενετοκρατίας (1386-1797), το αρχοντικό Παλατιανού, από το οποίο σώζεται ο μονόχωρος κτητορικός ναός της Θεοτόκου Βλαχέραινας (16^ου αι.).

Ο όρμος του Πετριτή λειτουργεί ως αλιευτικό επίνειο του οικισμού Κορακάδες. Η ήρεμη ακτογραμμή και ο αμμουδερός βυθός, πλούσιος σε θαλάσσια ζωή και αφρόψαρα, καθώς και η θαλάσσια επικοινωνία με την ακτή της Ηπείρου, ευνόησαν την αλιεία και το εμπόριο στον Πετριτή και κατ’ επέκταση την ανάπτυξη της περιοχής. Τις αυξημένες ναυτικές και εμπορικές σχέσεις με τα ηπειρωτικά παράλια αποδεικνύει η ίδρυση τελωνοφυλακίου στο λιμάνι του Πετριτή από το 1925 έως το 1967, οπότε και μεταφέρθηκε στη Λευκίμμη.